It has been a bumpy ride!!

Om half 5 maandagochtend (13juli) stond papa naast mijn bed ‘’Eline, word je wakker? We gaan op vakantie!’’ Laatste spullen in de koffer and we are ready for take off!

Op schiphol aangekomen begon het feest. ‘’Mevrouw, heeft u uw koffer zelf ingepakt? Altijd uw spullen bij u gehad? Hoe lang blijft u in de VS? Wat komt u er doen?’’ Wat een vragen en help, wat zijn ze streng! Ruim ander half uur later zijn we dan eindelijk door de douane. En daar was ze weer hoor! De bekende stem: mind your step. I have missed you… So Much!
Haha, maar dit is wat we echt graag wilde horen: Cabin crew, ready for take off! Daar gaan we. In een veel te groot vliegtuig en lange zit voor de boeg, maar het mag de pret niet drukken. Eigenlijk vielen de eerste acht uur nog wel mee. Daarna kwam het echte afzien. In Washington moesten we zo’n 3 uur wachten op het vliegtuig naar Denver. Over deze reis zouden we nog ongeveer 4 uur doen. Onderweg hadden we super slecht weer wat zorgde voor de nodige turbulentie en vertraging. Maar gelukkig gaan we naar Amerika.. Telefoon opladen en live televisie aan boord. Niks is te gek! Rub en pap hebben gewoon live topgear gekeken. BIZAR!

Om van het vliegveld naar het hotel te komen hebben we een auto gehuurd. Jawel.. een échte Amerikaanse. En laat me raden, jij denkt nu: Belachelijk groot.. Inderdaad dat klopt. Alles automatisch? Ja.. Geblindeerde ramen? Oui!
In onze ijzeren koets hebben we kennis gemaakt met Denver by night. (ondertussen was het namelijk 22.00 uur Amerikaanse tijd, dat is dus 6.00 uur in Nederland)
Eerste indruk? Ik citeer de familie in koor: GROOTT!! Haha, natuurlijk! Maar het cliché is waar. Alles is hier groot, ze hebben er natuurlijk ook de ruimte voor. Het land is mega uitgestrekt dus als ze alles zo zouden opbouwen als in Amsterdam.. Tja, dan is nog geen tiende gevuld.. Vandaar dus alles groot en ruim. Wat overigens niet groot is.. (let op leuk feitje) De wc-potten staan hier zo laag aan de grond! Hahahaha, ik denk persoonlijk dat ze het extra gedaan hebben. Zo moet iedereen eerst een squat doen voor ze kunnen gaan zitten. Handig, want wat zijn de mensen hier lui! Alles is geautomatiseerd. Je kan zelfs geld pinnen van uit je auto. En denk je dat dan je de deur van de auto zelf open moet doen? Wrong!

Dinsdag 14 juli.

Jetlag.. ? Mm, dat viel eigenlijk best mee. Voor het ontbijt hebben we in het hotel gegeten. Typisch Amerikaans, zoals je het je bedenkt uit een film. Wafels en geroosterd brood.
Met goed gevulde maagjes zijn we op pad gegaan. Pap heeft ons meegenomen naar alle Echostar gebouwen. Super leuk om te zien waar hij gewerkt heeft. Maar pap waar ga jij nu af? Ja hoor, de Target! Ongelooflijk wat een winkel. Denk je ‘even’ boodschappen te gaan doen.. Die supermarkt heeft gratis wifi, zegt dat genoeg?

De ijzeren koets brengt ons naar de volgende stop: Denver Broncos Stadium (football). En dan dachten wij wel wat stadions gezien te hebben in Barcelona, Madrid en ga maar door. Maar nee hoor, dit is van een geheel andere categorie. De foto’s zeggen genoeg denk ik.
Verder hebben we de middag en avond doorgebracht in Downtown Denver. Lekker rondgelopen en wat hebben we HEERLIJK gegeten. Bij the Cheesecake Factory. Oh, mijn oreo brownie is er niks bij! Dat was natuurlijk het toetje, maar nog even over het hoofdgerecht. Allemachtig, wat eten die mensen hier veel! Dat zijn echt porties waar wij 2,5 keer mee doen. Ik hou niet van eten weg gooien, maar dit wat niet te doen. Doggie bag? Yes, please!