Every teardrop is a waterfall..

Zaterdag  1 augustus

Uit de radio galmen oude hitjes, het asvalt raast onder onze voeten voorbij. Rub slaapt. Tijd om weer een verhaal te schrijven.

7 uur hebben we ervoor gereden. Bij aankomst was het dus ook snel koffers uitladen en gaan. We hadden net genoeg tijd om onze kamers te bewonderen. Voor het eerst in 3 weken hebben we 2 kamers. Weet je wat dat betekend.. een kingsize bed voor ons alleen! Vanavond geen gevecht om de dekens..
Naast dat onze kamers buitengewoon mooi en luxe waren, ligt het hotel op 5 minuten loopafstand van de falls.
Wat mij gelijk bijzonder opviel is dat deze magische waterstromen midden in een park liggen. Stel je even voor je loopt het Noorderplantsoen in en in het hart ligt dan niet de bekende vijver, maar er stroomt een woeste rivier die Amerika van Canada schreidt.
Alleen dit uitzicht is al extreem mooi. Maar zeg eerlijk daar rijden we geen 7 uur voor. Dus happy family, off to the boat! Jammer genoeg hadden iets meer mensen dit goede idee. Ja hoor daar stonden we weer in de rij. Dit moet wel echt heeel bijzonder zijn..

We doorstaan ellebogenwerk, krijzende kinderen, bemoeizuchtige Amerikanen en voordringende Indiërs. Ik dacht altijd dat lang zijn wel indruk maakte. Maar nee hoor, mensen die bij Rub tot de navel komen proberen zichzelf en hun hele familie in dat ene kleine gaatje 30 cm verder te proppen. "Please, don't push!!"

Dan zijn we éindelijk aan de beurt en krijgen we van een uiterst vriendelijke man een blauwe poncho. Ik schenk hem mijn liefste glimlach en 'Thank you', zodat hij eens wat anders ziet dan drukkende mensen, die allemaal als eerste aan boord willen. Maar eigenlijk ben ik helemaal niet blij met wat de beste man mij geeft. Wat kreeg ik dan precies? Een ordinaire regenponcho.. Zo'n 50 cent ding van de action.

'The maid of the mist' brengt ons richting de watervallen. Bij de eerste waterval zien we een regenboog. Zie je het voor je.. Het water kletterd met een noodgang naar beneden en omhelst bij aankomst een rotsbodem. Alleen dit geeft al een prachtig plaatje. Dan verschijnt er een regenboog, waarvan we het begin en eind kunnen zien. En ze hebben gelijk: Aan het eind van de regenboog staat een pot met goud. Echt wauw, wat mooi!
Onze 'maid' brengt ons verder de rivier op. Nu staan we middentussen 3 watervallen. Het water bruist en kletterd zo hard dat je elkaar nauwelijks verstaat. Lieve meneer van de poncho, sorry dat ik gedacht heb dat het een lelijk ding was. Je was mijn beste lach meer dan waard!!
Ik zal beschrijven wat wij op dit moment  voelen. Beeld je in.. je zit op de fiets,  lekker weer, zomer, weinig kleren aan en zeker geen jas. En dan plots een stortbui van regen! Het water stroomt de hemel uit!  Doorweekt tot op het bot. Het gaat zo hard dat je er niet eens meer boos om kan worden. Je lacht!
Precies dit gevoel, hadden wij daar midden op die rivier.

7 uur hebben we ervoor gereden, 2 uur voor in de rij gestaan, een boottocht van een kwartier, voor wat? Om ons vrijwillig zeiknat te laten regenen aan de voet van het grootste natuurgeweld wat ik ooit met mijn eigen ogen heb gezien. Was het het waard? Meer dan dat!